Jumat, 22 November 2013

Cerito Ande-Ande lumut



Sakwijine dina ing dukuh wetan kali ana pangeran kusumadya utawa raja Kediri sing ketemu klenting kuning sing asline putrid teko kerajaan jenggala sing dikenal jenenge Putri Candra Kirana #flashback Pangeran Kusumadya ngerti nek awake kudu golek permaisuri kanggo urip saklanjute ing tlatah wetan kali utawa Kediri.

AAL / P.Kusum               : “Patih,patih.. tulung sebarke marang pelosok – pelosok desa,yen aku lagi golek bojo ya..”
Patih                                   : “Inggih, ndara aku siap!”


Pamflet-pamflet banjur dipasang karo pating ing ngendi – endi, isine pamphlet ngandaake yen pangeran kusumadya lagi golek permaisuri, kabeh poro gadis ing dkuh kali kulon gempar, ora ketinggalan uga anak-anake nyai randha dadapan.

Klenting Biru                   : “Mbok, simbok.. aku oleh melu sayembara iki po ora?”
Simbok dadapan             : “Oleh tha ya,, cah ayu, kana lho, ngajakko mbakyu-mbakyumu!”
Klenting Biru                   : “Nggeh mbok, kula tak siap-siap luluran riyen!”
Simbok                            : “Yawis, mengko tak kandane dewe…… klenting ijo! , klenting abang! Mrene nduk.. “
Klenting Ijo                      : “Wonten napa tha mbok, kok kayake rada penting?”
Simbok                              : “Iku lho nduk, ana bocah bagus ing dukuh wetan kali lagi nganaake sayembar, golek bojo kang jenengane ande-ande lumut!”
Klenting abang               : “Wih, iku spektakuler mbok, aku pengen fesyel-an ndisik, mbakyu kuwe melu po rak?”
Klenting Ijo                      : “Ayo ra dek, siap-siap ndisik, sesok mangkat sing esok!”
Klenting abang               : “Aduh, duh, suh mbakkk, aku ora sabar ketemu bocah bagus kuwi!”

Simbok randha dadapan seneng ngerti gunemane anak-anake, banjur simbok ngeti Klenting kuning (anak angkate kang lagi umbah –umbah) ora penak atine yen ora ngandani anake kuwi.

Simbok                              : “Nduk, klenting kuning!”
Klenting Kuning             : “Ngene lho nduk, bocah bagus ing wetan kali lagi nganaake sayembara. Kowe nek pengen melu, anggero melu, sesok bareng karo mbakyu-mbakyumu!”
Klenting Kuning             : “walah mbok, mboten usah, kula taksih gadhah pekerjaan dalem ingkang saged dikerjaaken”
Simbok                          : “Nduk,apa kowe ora pengen tha? Ing kesempatan iki?”
Klenting kuning              : “Mboten usah, mbok, matur suwun”
Simbok                              : “Iyo uwis lah nduk”

Simbok krungu pangutaraane Klenting kuning, maleh sedih. Banjur ngono simbok njaluk tulung bango tong – tong, sahabate klenting kuning. 

      Simbok                              : “Ngo, bango tong tong, kowe ing ngendi ?”

ora weruh praupane bango tong tong, (lah dalah ore let suwe jumedul)

      Bango          : “ohh, simbok dadapan tho, wonten napa nggeh?”
      Simbok                              : “ngene lho nak, klenting kuning kuwi ora gelem melu sayembara sing dianaake pangeran teko seberang, bareng kowe kuwi sahabate, tulung   kowe jakki menawane gelem?”


      Bango              : “njeh, siap mbok, niku panic tugas kulo”


Nyambung sesok-sesok maneh :) 
*Cerita ini berbasis imajinasi sendiri :)